ప్రకృతి

>> Tuesday, March 11, 2008

ఓ తొలిసంధ్య వేళ...
నిదురమ్మ ఒడిలో సేదతీరుతున్న
నన్ను కోయిలమ్మ లేపగా

అప్పుడు...
రూపే లేని సర్వేశ్వరుడు
అనంతమైన ఆకాశంలో నిగూఢుడై ఉండగా
గిరులే ధూపమేయగా
నేలమ్మే స్వరాలాపన చేయగా
మేఘాలే నాట్యమాడగా
ఆ దృశ్యం నే చూడగా
నా మనసే నైవేద్యంగా
ఆ దైవానికి నేనర్పించగా
చిరుజల్లుల రూపంలో
అభయమందించాడు ఆ భగవంతుడు.

2 comments:

Anonymous March 11, 2008 at 8:51 PM  

just amazing. ఇంత మంచి కవితను చదివి, చాలా కాలమైంది.

జాహ్నవి March 12, 2008 at 5:55 AM  

గిరిచంద్ గారు ధన్యవాదములు

Back to TOP